تنگدستی با رویگردانی از دعا توسعه می یابد
تاریخ انتشار: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۸۱۶۴۲
مرجع تقلید عالم تشیع گفت: تنگدستی و سختی زندگی با رویگردانی از دعا و قطع ارتباط با پروردگار ایجاد و توسعه می یابد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، آیت الله العظمی «حسین مظاهری» در درس اخلاق که به صورت مجازی برگزار شد، با اشاره به فضائل فراموش شده و برخی از زشتی ها در جامعه اظهارداشت: روی گردانی از دعا و مناجات با حضرت حق از جمله رذایلی است که پیامدهای فردی و اجتماعی بدی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رئیس حوزه علمیه اصفهان با اشاره به تاثیر دعا و ارتباط با پروردگار افزود: روی گردانی از دعا و مناجات علاوه بر آثار مادی بر زندگی فردی و اجتماعی منجر به قطع ارتباط با حضرت حق و لجاجت و رفتارهایی مثل شیطان می شود.
وی ادامه داد: سستی در نیایش، یاس از دعا و نداشتن انگیزه برای آن و عناد و دشمنی با حضرت حق از مراحل روی گردانی از دعا است که انسان مرحله به مرحله به بدترین حالت آن می رسد که مایه خسارت در دنیا و آخرت خواهد بود.
وی با بیان اینکه قطع ارتباط و نداشتن دعا و مناجات آثار دنیایی و آخرتی دارد، تصریج کرد: تنگدستی و سختی زندگی با رویگردانی از دعا و قطع ارتباط با پروردگار ایجاد و توسعه می یابد.
آیت الله مظاهری یادآورشد: جهنم سرنوشت آخرتی این افراد خواهد بود که دنیا و سرای باقی را با دوری از ارتباط با خالق عالم از دست داده اند.
نشاط زندگی با دعا و مناجات
وی با بیان اینکه نبود ارتباط با حضرت حق منجر به ایجاد حجتب ظلمانی بر سر انسان، تسلط شیطان، ارتباط با غیر خدا و نارضایتی از زندگی می شود.گفت: تضرع و ارتباط با پروردگار عزت و سربلندی دنیا و آخرت را به همراه دارد.
به گفته رئیس حوزه علمیه اصفهان، نشاط و شوق زندگی با همین ارتباط تقویت و افراد امید به زندگی خود را افزایش داده و ناامیدی آنان کاسته خواهد شد.
وی استمرار همیشگی ارتباط با خالق عالم را زمینه خوشبختی خواند و اذعان داشت: نماز شب، دعا و مناجات در همه ایام سال به ویژه ساعات خاص و انس با قرآن از جمله راه های ارتباطی و کسب معنویت محسوب می شود.
پایان پیام/128
منبع: شبستان
کلیدواژه: ارتباط با پروردگار دعا و مناجات قطع ارتباط حضرت حق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۸۱۶۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»